هشت بهشت
ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام ، با تو بودن ز همه دست کشیدن داردهشت بهشت
ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام ، با تو بودن ز همه دست کشیدن دارد
آغاز
آغاز یک سفر بود وقتی نفس کشیدیم . با هر نفس هزار بار بسوی مرگ دویدیم . تو این قمار کوتاه , نبرده هستی باختیم تا خنده رو ببینیم از گریه آینه ساختیم . آدم خیلی حقیره , بازیچه تقدریه پل بین دو مرگه , مرگی که ناگزیره . حتی خود تولد آغاز راهه مرگه , حدیث عمر و آدم حدیث باد و برگه ...
25 بهمن سی هفتمین سالگرد مرگ فروغ فرخزاد. یادش گرامی .
ـــ چند وقته بد جوری قاطی کردم خوشبختانه بهمن داره تموم میشه بهمن همیشه برای من ماه خیلی بدی بوده امسال هم روش از ـــ چندوقته بد جوری قاطی کردم خوشبختانه داره تموم میشه .بد بود افتاده . آخریش هم سوختن هارد نازنینم بود حالا همه نوشته هام و تمام فایل ها و برنامه ها و کلی چیز دیگه ای که توش داشتم پرید تازه از اون هم بدتر الان یه هارد ۵ دارم که هیچی توش جا نمیشه 
همش هم به خاطر کمبود جا دارم هنگ میکنم ! سازمان برنامه بوجه هم فعلا اوضاش خوب نیست باید با همین هارد یه جوری کنار بیام 
.
ـــ تو انتخابات شرکت نمی کنم راستی اون تبلیغ مسخره چیه که بلاگ اسکای روی وبلاگ ها می ندازه فکر کنم بلاخره یه ادمین پیدا کرده 
راستی اون لیست ۲۰۰ نقره نماینده های از پیش انتخاب شده رو کی دیده ؟؟!! خیلی دلم میخواد توضیح شورای نگهبان رو در مورد اون لیست بشنوم !
ـــ از این به بعد ممکنه کمتر بنویسم شاید هم بیشتر نگران نشید اگه یه دفعه چند روز غیبم زد . ( البته می دونم خوشحال میشید )
ـــ آخریش هم ..... فعلا هیچی بعدا میگم !!!
تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است
فروغ فرخزاد
بنام یزدان پا کبزرگ بود
و ا زاهالی امروز بود
و با تمام افق های باز نسبت داشت
ولحن آب و زمین را چه خوب می فهمید
سهراب سپهری مرثیه ای در سوگ فروغ
فروغ فرخزاد به سال 1313 در تهران متولد شد.کود کیش در نور وعروسک نسیم و پرنده روشنی و آب گذشت
به مدرسه رفت و درس خواند این ایام-ایامدرس خواندن –چیزی نبود که همچون کودکی اش در نور و عروسک نسیم و پرنده و
روشنی و آب بگذرد اما باز هم هرچه بود لحظه های پیش از عزیمت به اسارت بود و باز خاطره انگیز و حسرت بار
آن روزها رفتند
آن روزهای برفی خاموش
کز پشت شیشه در اتاق گرم
هر دم به بیرون خیره می گشتم
پاکیزه برف من چو کرکی نرم
آرام می بارید.
بعد از تمام کردن دوران دبیرستان به هنرستان نقاشی رفت.
و در همین زمان خواندن شعر را با سرعت و حجمی بیشتر ادامه داد و کم کم لحظه های سرودن به سراغش آمد((من وقتی 13یا 14 ساله بودم خیلی غزل می ساختم و هیچوخت چاپ نکردم .))
در 16سالگی با پرویز اپور ازدواج کرد و راهی اهواز شد
در این زمان لحظه های سرودن او بیشتر شده بود و این چیزی
بود که به مذاق زندگی خانوادگی خوش نمی آمد سال بعد صاحب پسری شدبه نام ((کامیار)) و سال بعد از آن مجبور شد بین شعر و زندگی یکی را برگزیند و با آن سرسختی غریزی که در او بود
جانب شعر را گرفت از شوهرش جدا شدو از خانه اش دور شد
پیوند سست دو نام از هم گسست:
دانم اکنون کز آن خانه ی دور
شادی زندگی پر گرفته
دانم اکنون که طفلی به زاری
ماتم از هجر مادر گرفته
لیک من خسته جان و پریشان
می سپارم ره آرزو را
یار من شعر و دلدار من شعر
می روم تا به دست آرم او را
به خاطر دلبستگی به شعر از زندگیش از فرزندش جدا شده بودو
اکنون شعر برای او جفتی دیگر بود.
در سال 1331 اولین مجموعه شعرش با نام اسیر منتشر شد
در سال 1336 دومین مجموعه شعرش با نام ((دیوار)) و در سال1338 کتاب عصیان را منتشر کرد:دو تجربه از آخرین تجاربشاعری که سعی می کند فضای خاص شاعری خودش را بیابد((دیوار و عصیان در واقع دست و پا زدنی مأیوسانه در میان دو مرحله زندگی است.
در سال 1341 کتاب تولدی دیگر را انتشار کرد کتابی که با آن فروغ نشان می داد زبان خاص خودش را یافته است و سرودنش
از نو متول شده است .
فروغ هنگامی که بیش از 23 سال نداشت در شهریور 1337 به
کارهای سینمایی جلب شد و در شرکت گلستان فیلم به کار پرداخت. اولین کار فروغ پیوند فیلم(( یک آتش)) بود
فروغ در آستانه فصلی سرد
فروغ با پشت سر گذاشتن دوران عصیان اکنون زنی سی ساله
است آن روزهای دل سپردن به دلبستگی و دیوانه وار دوست داشتن اکنون سپری شده است و او زنی تنهاست:
آن روزها رفتند
آن روزهای مثل نباتاتی که در خورشید می پوسند
از تابش خورشید پوسیدند
و گم شدند آن کوچه های گیج از عطر اقاقی ها
در ازدهام پر هیاهوی خیابانهای بی برگشت
و دختری که گونه هایش را
با برگهای شمعدانی رنگ می زد آه
اکنون زنی تنهاست
اکنون زنی تنهاست
فروغ سر انجام در سن 33 سالگی در روز دوشنبه 24 بهمن 1345 به هنگام رانندگی بر اثر یک تصادف جان سپرد ودر روز
چهارشنبه 26 بهمن هنگامی که می خواستند جنازه اش را در گورستان ظهیرالدوله به خاک بسپارند برف شروع به باریدن کرد و آن دو دست جوان زیر بارش یکریز برف مدفون شد:
وپیش از این خود درباره مرگش سروده بود:
مرگ من روزی فرا خواهد رسید
در بهاری روشن از امواج نور
در زمستانی غبار آلود و دور
یا خزانی خالی از فریاد و شور
مرگ من روزی فرا خواهد رسید:
روزی از این تلخ و شیرین روزها
روز پوچی همچو روزان دگر
سایه ای ز امروزه دیروزها
((سهراب سپهری))
شعر فروغ سرنوشت او بود هانطور که مرگ سرنوشت هملت است شعر دایره ای خالی است که شاعر با وجود خود آن را پر می کند و فروغ آنچنان فضای شعرش را از خویشتن خود آکنده است که شعرش با اسمش برای همیشه مترادف است و مثل اینکه دیگر شاعر نیست و فقط شعر وجود دارد.
ولی او راه خود را سپرده و رفته است آن هم در سنی که می توانست همه چیز را در اوج جان دهد.
گمشده
بعد از آن دیوانگی ها ای دریغ
باورم ناید که عاشق گشته ام
گوئیا او مرده در من کاینچنین
خسته و خاموش و باطل گشته ام
هر دم از آئینه می پرسم ملول
چیستم دیگر به چشمت چیستم؟
لیک در آئینه می بینم که وای
سایه ای هم زانچه بودم نیستم
همچو آن رقاصه هندو به ناز
پای می کوبم ولی بر گور خویش
وه که با صد حسرت این دیوانه را
روشنی بخشیده ام از نور خویش
ره نمی جویم به سوی شهر روز
بیگمان در قعر گوری خفته ام
گوهری دارم ولی او ر ا ز بیم
در دل مردابها بنهفته ام
می روم اما نمی پرسم ز خویش
ره کجا منزل کجا؟مقصود کجا؟
بوسه می بخشم ولی خود غافلم
کاین دل دیوانه را معبود کیست
او چو در من مرد ناگه هر چه بود
در نگاهم حالتی دیگر گرفت
گوئیا شب با دوست سرد خویش
روح بی تاب مرا در بر گرفت
آه آری این منم اما چه سود
او که در من بود دیگر نیست،نیست
می خروشم زیر لب دیوانه وار
او که در من بود آخر کیست،کیست؟
برای داشتن آلبوم کامل از آهنگهای شادمهر عقیلی به این آدرس مراجعه کنید .
http://onlyshadmehr.com/music.htm
بیو گرافی شادمهر عقیلی
هفتم بهمن ماه 135
از 1376 وارد واحد موسیقی صدا و سیما شد و در آنجا مشغول به کار شد ولی کارهای او برای کسب مجوز مشکل داشتند.بعنوان اولین کار معبود را اجرا کرد. بعد از آن بهار من اولین کاست او بود.بهار من کاست بدون کلامی بود که نوازندگی پیانو ،گیتار و ویلون را در آن بعهده داشت
بعد از بهار من مسافر به بازار آمد و تحولی در موسیقی پاپ کشور ایجاد شد که آثار آن برای همیشه به جا ماند.بعد از آن کاست دهاتی منتشر شد و باعث نمایان شدن فرق بین کارهای شادمهر و دیگران شد.در این راه همیشه مشکلات بسیار زیادی سر راه او قرار داشت و گرفتن مجوز برای کاری که نام شادمهر روی آن باشد مشکل شد
با وارد شدن شادمهر به سینما محبوبیت او صد چندان شد. او در دو فیلم سینمایی پر پرواز و شب برهنه بازی کرد و خود را در عرصه بازیگری هم مورد امتحان قرار داد . بازی در این فیلمها باعث افزایش حساسیت روی کارهای وی شد
پس از آن ، دوسال گرفتن مجوز برای کاست بعدی یعنی آدم و حوا ادامه پیدا کرد و شادمهر که دیگر عرصه را برای کار تنگ می دید رهسپار ینگه دنیا شد تا کسی نتواند جلوی پیشرفت او را سد کند . و قصه پر پرواز را در زندگی خود تکرار کرد . شاید پر پرواز زنگ خطری بود برای آنهایی که اجازه راحت کار کردن را از امثال شادمهر سلب میکردند
آدم و حوا و بعد از آن خیالی نیست بصورت غیر مجاز در ایران پخش شد و محبوبیت وی را بیش از پیش زیاد کرد تا هوادارانش با دور شدن او از وطن ، او را به خود نزدیک تر حس کنند و ا ز کارهای این نابغه موسیقی لذت ببرند
کاست بعدی با نام آدم فروش وارد بازار شد. با اینکه به دلایلی کاست قبل از پخش رسمی دست به دست پخش شد ولی این مسئله به فروش بالای این آلبوم لطمه ای وارد نساخت. آدم فروش با سبکی جدید و متفاوت طرفداران شادمهر را باز هم قافلگیر کرد
در حال حاضر وی در تورنتو کانادا مشغول کار است و ار تباط خود را با وطن و هوادارانش همچنان حفظ می کند تا کاری باب میل جوانان این کشور ارائه دهد و جای خود را در قلب ایشان نگاه دارد.
برای دانستن جزییات بیشتر اینجا را کلیک کنید.
غریبه
می خوام امروز واسه یه غریبه بنویسم یه غریبه که آشنا ترین
آشنای زندگیمه یه غریبه
که چه جوری نمی دونم ولی شده ی همه ی زندگیم ....
یه غریبه از جنس نور یه غریبه پُر از حس قشنگ بودن یه غریبه
که هیچ وقت برام غریبه
نبود یه غریبه که قشنگ ترین صدای زندگیمه ....
تو دنیایی که همه جمع شدن که فقط نابود کنن غریبه ی من برای
ساختن آمد، ساختن
دوباره ی من....
تو هوایی که پُر تنهایی بود و نمی شد نفس کشید غریبه ی من
به من یاد داد که نفس
بکشم حالا دیگه بدون این غریبه نمی تونم نفس بکشم ....
تودنیای من که همه ی ترانه ها غمیگن ودلگیر بود غریبه برای من
یه شعر تازه سرود یه
شعر پُر از قشنگ ترین آرزوهای دنیا .....
غریبه ی من ،به من یاد داد که بودن زیباست .... پرواز به یاد
ماندنیست .... عشق
مقدس است .....ودوست داشتن از عشق هم برتر است....
آشنا ترین آشنای زندگی من ، من با تو ماتمم را از پنجره ی دلم
پر می دهم ..............
می دونی ! اول میخواستم این چند خط رو برای تو بنویسم و تموم ! ولی نمیدونم چی شد ؟ اینقدر دلم پر بود که دیگه نتونستم ننویسم این همه ! یه چند خطی هم شد واسه درددل با خدا !
میدونی ! الان که فکر میکنم میبینم خیلی چیزها هست که من شنیدم ! همه میگن ولی نمی تونم با تمام وجود درکش کنم ! آخه همیشه میگن آنچه از دل بر آید لاجرا بر دل نشیند ! یعنی اینا از دل حرف نمیزنن که بر دل من نمیشینه ؟ یا دل من اینقدر سیاه و تیره شده که دیگه هیچی بهش اثر نمیکنه ؟
حالا نمیخوام درباره همهء اون چیزها بگم ! چون میشه مثنوی هفتاد من !
ولی میخوام در مورد یکیش حرف بزنم که الان چسبیده بیخ حلقم و ولم نمیکنه !
« عشق »
میدونی ! تا دلت بخواد درباره این «عشق» گفتن و نوشتن ، اینقدر که اگه همه عمرت رو بزاری و بخونی تمومی نداره. نه فقط تو فرهنگ ما ، تو هر فرهنگ و آیین و رسم و دین و قبیله و اجتماعی نگاه کنی از وقتی که تلریخ تونسته ثبت بشه تا الان دربارش صحبت شده ، از ایران باستان تا مصر و حتی قبایل آفریقایی و ماکا ها و ..... ( راستش این یکی دو مورد آخر رو من هیچی ذزبارش نخوندم ، ولی حتما باید باشه دیگه ) .
تو ادبیات خودمون هم که الا ماشاا... چیزی که زیاده « عشق » !
ولی خوب تو زندگی ما چی ؟!!؟ اینجا هم هست ؟ یا فقط یاد گرفتیم حرفشو بزنیم ( تو پرانتز : مثل خیلی چیزهای دیگه ! ــــ هیــــس!!! اگه صداشو در نیاری در گوش ات میگم مثل اسلام!!! حالا فعلا هیــــس!!! تا بعدا درد دلامو در این باره هم اگه تونستم واست بگم ! ــــ )
نمیدونم ! الان مخصوصا مد شده ! زرتی همه َاشق میشن ! هر کی رو نگاه میکنی یا داره عاشق میشه ! یا عاشق شده داره تو عشقش میسوزه ! یا در فراق عشق داره پر پر میزنه! . همه همچین هم درباره این «عشق»! حرف میزنن که انگاری فقط یه لیلی و مجنون تو این دنیا هست ،اونم هم اون دوتا !
(قدیما که ما بچه بودیم میگفتن خیلی خوبه آدم بتونه بگه نمیدونم هر چی که نمیدونه ! حالا نمیدونم من اینقد میگم نمیدونم بسه یا نه ؟ بازم نمیدونم )
بازم طبق معمول همیشه میگم نمیدونم والّا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چی بگم ؟ بگم همه اینا هجو میگن ؟ خوب مگه میشه ؟ مگه میشه این همه آدم! رو زمین و دور و بر ما همشون چرت بگن ؟ اکه اینا راست میگن ! پس من چی ؟ مگه من آدم نیستم ؟ پس چرا نباید عاشق بشم ؟مگه من چمه ؟
ـــ وااااااااااای خدا ! اینقدر حرف تو این سرم میگذره ، نمیدونم کدومشو باید بگم ؟ ـــ
اینقدر هم به برکت این تکنولوژی و ارتباطات تو این تلویزیون و رادیو و زورنامه!! و اینترنت و ..... در مورد این «عشق» حرف زدن که آدم خیلی ببخشید ، گلاب به روتون ،گه گیجه میگیره !
طبق معمول هم فرتی یکی میاد میشینه میگه : بله ! «عشق» از ریشه ع-ش-ق به معنای فلان است! پس این است و آن است و ..... قص علی هذا.....!
اینا رو که هر بچه دبیرستانی هم میدونه و میفهمه و میتونه عشق رو صرف کنه !
ولی تو زندگی کی میتونه «عشق» رو صرف کنه ؟ کی میتونه بگه «عشق» یعنی چی ؟
عشق یکی از زلالترین معانی تو این دنیاست ، از اونا که خود خدا فقط میدونه و نه کسی دیگه ! و شاید ما آدمها اینقدر تو این دنیا و لجنزار گیر کردیم که دیگه یه معنی به این زلالی و پاکی رو نمیتونیم درک کنیم ؟
ببینم ! نکنه این «عشق» همین حسی که من داشتم ؟
نکنه همین بوده ؟ آره نسبت به تو !
خوب راستش آدم بعضی وقتها اگه حتی نخواد هم مجبور میشه اعتراف کنه ! اینم یه اعتراف:خوب تو همیشه میگفتی عاشقتم ! من هم برای اینکه کم نیارم و در مقابل حرف تو همیشه میگفتم من هم عاشقتم ! ولی هیچ وقت نفهمیدم یعنی چی ؟ ( نه اینکه نخواستم بفهمم ! نتونستم !)
خوب اینو هم باید بگم! من دوستت داشتم ! یعنی دارم! ولی آیا این دوست داشتن همون «عشق» است؟
اگه همون عشقه که خب چرا اینهمه یه دنیا و یه تاریخ همه اینقدر قضیه رو می پیچونن ؟ خب بگن دوست داشتن !
اگه نیست خب پس چیه ؟
(اونطوریا که من شنیدم) بعضیها میگن دوست داشتن برتر از عشقه ! ــــ راستی اینطوریه؟ ـــ
بعضیها میگن نه !
اون دسته اول ، میگن عشق یک نوع خودخواهی هست! یعنی وقتی طرف عاشق میشه ، اون معشوق رو فقط برای خودش میخواد ( خب! دور از ذهن هم نیست! این البته خصلت آدمیزاده! )
دسته دوم میگن نه! تو عشق ،عاشق و معشوق ذوب میشن تو هم! یعنی عاشق دیگه خودشو جدا از معشوق نمی بینه! یعنی یه معنی پیدا میکنن و نمیشه بدون هم معنیشون کرد!
فکر میکنم اینجا برای این دو یا چند معنی وجود داره که هیچکس نمیدونه واقعا عشق یعنی چی ؟
درست مثل همون جریان اتاق تاریک و فیل !!!! هر کسی هر جوری که حس کرده و لمس کرده معنی میکنه ! غافل از اینکه اصلا جریان چیزه دیگه است و همه غافل و خواب !
ولی یه چیزی ته قلبم هست که کاملا بهش ایمان دارم ! عشق اون چیزی نیست که میگن و تعریف میکنن ! شاید حتی اون چیزی نباشه که خودم تجربه کردم . شاید هیچ کس هم تجربه نکرده باشه و نتونه بگه من تجربه کردم.
شاید همهء اینها یک بخشی ، یک بخش ناچیز از اون معنی واقعی باشه ، مثل همه معانی بزرگ و متعالی دیگه که اصل و سرچشمه و منشاءاش پیش خداست ، فقط و فقط خدا ! هر کسی هم هر قدر تونسته ازش فهمیده! ( یکی از این برداشتها که داشته شده شمس تبریزی ، هزاران هم شدن همینها که می بینی ! مهم اینه که چجوری از اون منبع لایتناحی دریافت کنی !!!)
من هم این معنی بزرگ رو در تو چشیدم و درک کردم! ــــ البته باز با شک میگم! چون نمیدونم ، هنوز مطمئن نیستم که آیا این همون «عشق» است یا معنی و تصویر جعلی و نادرست از اون که تو این دنیا جلوی چشم آدمها درست شده! ؟ ولی حتی اگه این عشق نباشه! باز هم عاشقتم حتی اگه همه بگن عشقی وجود نداره! باز هم دوستت دارم!
ولی میدونی ! آدم (ع) و حوا وقتی برای اولین بار فریب شیطان رو خوردن و اون شد که برای اولین و آخرین بار برای آدم و آدمیزاد که بیاد رو این زمین خاکی! خیلی چیزها و خیلی معانی رو تو بهشت جا گذاشتن ! خیلی چیزها که داشتن و قدرش رو نمیدونستن ! ( اینم شده یکی دیگه از خصلتهای آدمیزاد که تا چیزی رو داره قدرش رو نمیدونه!) خیلی معانی که سرچشمه اصلیش خود خداوند بود و چون خداوند از روح خودش در وجود آدم دمیده بود و از خاک آدم حوا را خلق کرده ( البته به قول دکتر شریعتی از خاکی بسیار لطیف و نرم به لXافت نسیم ، نه از گل گندیدهء آدم ) پس اونها هم از اون روح به ارث برده بودن ، ولی بعد از هبوط ــــ شاید اونقدر سریع بوده ( البته اگه بشه تو واحد زمان و مکان جاش داد ) ــــ که فرصت نکردن همه آنها رو با خودشون به زمین بیاورند ، شاید هم خداوند غضب کرده و بخشی از اون رو ازشون گرفته ؟
هر چه بوده و هر چه گذشته، انسان دیگه اون چیزها رو نداره ، خیلی کم پیدا میشن افرادی که باز بتونن اون چیزها رو بدست بیارن تو این دنیا که اگه یکمش رو هم بدست بیاری دیگه هیچی نیاز نداری ، اصلا شاید زندگی تو این دنیا واسه اینه که اون چیزها رو بدست بیاریم ! ؟
یکی از معانی بزرگی که آدم از دست داد «عشق» است! همان عشقی که یک قطره از اون رو میتونی تو عشق مادر به فرزند دید ،همان عشقی که در هر زیبایی تو این دنیا دیده میشه! ، اینها همه عشق الهی است ، عشق خداوند به آدم ،و لطفی که او در حق انسان داشته و کمی از جلوهء ملکوتی اون رو به انسان نشون داده !
درست مثل اون اسم جلاله که مخصوص خداوند است و اکه کسی بهش دست پیدا کنه کاری نیست که نتونه بکنه ، عشق هم معنایی مثل اون داره ( چون از یه منبع و سرچشمه هستند )اگه کسی به اون منبع «عشق» برسه یعنی به خدا رسیده و دیگه غیر ممکنی براش وجود نداره !!
می دونی ! اول میخواستم این چند خط رو برای تو بنویسم و تموم ! ولی نمیدونم چی شد ؟ اینقدر دلم پر بود که دیگه نتونستم ننویسم این همه ! یه چند خطی هم شد واسه درددل با خدا !
میدونی ! الان که فکر میکنم میبینم خیلی چیزها هست که من شنیدم ! همه میگن ولی نمی تونم با تمام وجود درکش کنم ! آخه همیشه میگن آنچه از دل بر آید لاجرا بر دل نشیند ! یعنی اینا از دل حرف نمیزنن که بر دل من نمیشینه ؟ یا دل من اینقدر سیاه و تیره شده که دیگه هیچی بهش اثر نمیکنه ؟
حالا نمیخوام درباره همهء اون چیزها بگم ! چون میشه مثنوی هفتاد من !
ولی میخوام در مورد یکیش حرف بزنم که الان چسبیده بیخ حلقم و ولم نمیکنه !
« عشق »
میدونی ! تا دلت بخواد درباره این «عشق» گفتن و نوشتن ، اینقدر که اگه همه عمرت رو بزاری و بخونی تمومی نداره. نه فقط تو فرهنگ ما ، تو هر فرهنگ و آیین و رسم و دین و قبیله و اجتماعی نگاه کنی از وقتی که تلریخ تونسته ثبت بشه تا الان دربارش صحبت شده ، از ایران باستان تا مصر و حتی قبایل آفریقایی و ماکا ها و ..... ( راستش این یکی دو مورد آخر رو من هیچی ذزبارش نخوندم ، ولی حتما باید باشه دیگه ) .
تو ادبیات خودمون هم که الا ماشاا... چیزی که زیاده « عشق » !
ولی خوب تو زندگی ما چی ؟!!؟ اینجا هم هست ؟ یا فقط یاد گرفتیم حرفشو بزنیم ( تو پرانتز : مثل خیلی چیزهای دیگه ! ــــ هیــــس!!! اگه صداشو در نیاری در گوش ات میگم مثل اسلام!!! حالا فعلا هیــــس!!! تا بعدا درد دلامو در این باره هم اگه تونستم واست بگم ! ــــ )
نمیدونم ! الان مخصوصا مد شده ! زرتی همه َاشق میشن ! هر کی رو نگاه میکنی یا داره عاشق میشه ! یا عاشق شده داره تو عشقش میسوزه ! یا در فراق عشق داره پر پر میزنه! . همه همچین هم درباره این «عشق»! حرف میزنن که انگاری فقط یه لیلی و مجنون تو این دنیا هست ،اونم هم اون دوتا !
(قدیما که ما بچه بودیم میگفتن خیلی خوبه آدم بتونه بگه نمیدونم هر چی که نمیدونه ! حالا نمیدونم من اینقد میگم نمیدونم بسه یا نه ؟ بازم نمیدونم )
بازم طبق معمول همیشه میگم نمیدونم والّا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چی بگم ؟ بگم همه اینا هجو میگن ؟ خوب مگه میشه ؟ مگه میشه این همه آدم! رو زمین و دور و بر ما همشون چرت بگن ؟ اکه اینا راست میگن ! پس من چی ؟ مگه من آدم نیستم ؟ پس چرا نباید عاشق بشم ؟مگه من چمه ؟
ـــ وااااااااااای خدا ! اینقدر حرف تو این سرم میگذره ، نمیدونم کدومشو باید بگم ؟ ـــ
اینقدر هم به برکت این تکنولوژی و ارتباطات تو این تلویزیون و رادیو و زورنامه!! و اینترنت و ..... در مورد این «عشق» حرف زدن که آدم خیلی ببخشید ، گلاب به روتون ،گه گیجه میگیره !
طبق معمول هم فرتی یکی میاد میشینه میگه : بله ! «عشق» از ریشه ع-ش-ق به معنای فلان است! پس این است و آن است و ..... قص علی هذا.....!
اینا رو که هر بچه دبیرستانی هم میدونه و میفهمه و میتونه عشق رو صرف کنه !
ولی تو زندگی کی میتونه «عشق» رو صرف کنه ؟ کی میتونه بگه «عشق» یعنی چی ؟
عشق یکی از زلالترین معانی تو این دنیاست ، از اونا که خود خدا فقط میدونه و نه کسی دیگه ! و شاید ما آدمها اینقدر تو این دنیا و لجنزار گیر کردیم که دیگه یه معنی به این زلالی و پاکی رو نمیتونیم درک کنیم ؟
ببینم ! نکنه این «عشق» همین حسی که من داشتم ؟
نکنه همین بوده ؟ آره نسبت به تو !
خوب راستش آدم بعضی وقتها اگه حتی نخواد هم مجبور میشه اعتراف کنه ! اینم یه اعتراف:خوب تو همیشه میگفتی عاشقتم ! من هم برای اینکه کم نیارم و در مقابل حرف تو همیشه میگفتم من هم عاشقتم ! ولی هیچ وقت نفهمیدم یعنی چی ؟ ( نه اینکه نخواستم بفهمم ! نتونستم !)
خوب اینو هم باید بگم! من دوستت داشتم ! یعنی دارم! ولی آیا این دوست داشتن همون «عشق» است؟
اگه همون عشقه که خب چرا اینهمه یه دنیا و یه تاریخ همه اینقدر قضیه رو می پیچونن ؟ خب بگن دوست داشتن !
اگه نیست خب پس چیه ؟
(اونطوریا که من شنیدم) بعضیها میگن دوست داشتن برتر از عشقه ! ــــ راستی اینطوریه؟ ـــ
بعضیها میگن نه !
اون دسته اول ، میگن عشق یک نوع خودخواهی هست! یعنی وقتی طرف عاشق میشه ، اون معشوق رو فقط برای خودش میخواد ( خب! دور از ذهن هم نیست! این البته خصلت آدمیزاده! )
دسته دوم میگن نه! تو عشق ،عاشق و معشوق ذوب میشن تو هم! یعنی عاشق دیگه خودشو جدا از معشوق نمی بینه! یعنی یه معنی پیدا میکنن و نمیشه بدون هم معنیشون کرد!
فکر میکنم اینجا برای این دو یا چند معنی وجود داره که هیچکس نمیدونه واقعا عشق یعنی چی ؟
درست مثل همون جریان اتاق تاریک و فیل !!!! هر کسی هر جوری که حس کرده و لمس کرده معنی میکنه ! غافل از اینکه اصلا جریان چیزه دیگه است و همه غافل و خواب !
ولی یه چیزی ته قلبم هست که کاملا بهش ایمان دارم ! عشق اون چیزی نیست که میگن و تعریف میکنن ! شاید حتی اون چیزی نباشه که خودم تجربه کردم . شاید هیچ کس هم تجربه نکرده باشه و نتونه بگه من تجربه کردم.
شاید همهء اینها یک بخشی ، یک بخش ناچیز از اون معنی واقعی باشه ، مثل همه معانی بزرگ و متعالی دیگه که اصل و سرچشمه و منشاءاش پیش خداست ، فقط و فقط خدا ! هر کسی هم هر قدر تونسته ازش فهمیده! ( یکی از این برداشتها که داشته شده شمس تبریزی ، هزاران هم شدن همینها که می بینی ! مهم اینه که چجوری از اون منبع لایتناحی دریافت کنی !!!)
من هم این معنی بزرگ رو در تو چشیدم و درک کردم! ــــ البته باز با شک میگم! چون نمیدونم ، هنوز مطمئن نیستم که آیا این همون «عشق» است یا معنی و تصویر جعلی و نادرست از اون که تو این دنیا جلوی چشم آدمها درست شده! ؟ ولی حتی اگه این عشق نباشه! باز هم عاشقتم حتی اگه همه بگن عشقی وجود نداره! باز هم دوستت دارم!
ولی میدونی ! آدم (ع) و حوا وقتی برای اولین بار فریب شیطان رو خوردن و اون شد که برای اولین و آخرین بار برای آدم و آدمیزاد که بیاد رو این زمین خاکی! خیلی چیزها و خیلی معانی رو تو بهشت جا گذاشتن ! خیلی چیزها که داشتن و قدرش رو نمیدونستن ! ( اینم شده یکی دیگه از خصلتهای آدمیزاد که تا چیزی رو داره قدرش رو نمیدونه!) خیلی معانی که سرچشمه اصلیش خود خداوند بود و چون خداوند از روح خودش در وجود آدم دمیده بود و از خاک آدم حوا را خلق کرده ( البته به قول دکتر شریعتی از خاکی بسیار لطیف و نرم به لXافت نسیم ، نه از گل گندیدهء آدم ) پس اونها هم از اون روح به ارث برده بودن ، ولی بعد از هبوط ــــ شاید اونقدر سریع بوده ( البته اگه بشه تو واحد زمان و مکان جاش داد ) ــــ که فرصت نکردن همه آنها رو با خودشون به زمین بیاورند ، شاید هم خداوند غضب کرده و بخشی از اون رو ازشون گرفته ؟
هر چه بوده و هر چه گذشته، انسان دیگه اون چیزها رو نداره ، خیلی کم پیدا میشن افرادی که باز بتونن اون چیزها رو بدست بیارن تو این دنیا که اگه یکمش رو هم بدست بیاری دیگه هیچی نیاز نداری ، اصلا شاید زندگی تو این دنیا واسه اینه که اون چیزها رو بدست بیاریم ! ؟
یکی از معانی بزرگی که آدم از دست داد «عشق» است! همان عشقی که یک قطره از اون رو میتونی تو عشق مادر به فرزند دید ،همان عشقی که در هر زیبایی تو این دنیا دیده میشه! ، اینها همه عشق الهی است ، عشق خداوند به آدم ،و لطفی که او در حق انسان داشته و کمی از جلوهء ملکوتی اون رو به انسان نشون داده !
درست مثل اون اسم جلاله که مخصوص خداوند است و اکه کسی بهش دست پیدا کنه کاری نیست که نتونه بکنه ، عشق هم معنایی مثل اون داره ( چون از یه منبع و سرچشمه هستند )اگه کسی به اون منبع «عشق» برسه یعنی به خدا رسیده و دیگه غیر ممکنی براش وجود نداره !!
اگه یه روز بغض گلوت رو فشردبهت قول نمی دم که می خندونمت
ولی می تونم باهات گریه کنم
اگه یه روزنخواستی به حرف کسی گوش کنی بهم بگو.......
قول می دم که خیلی ساکت باشم
اگه یه روزخواستی در بری حتما خبرم کن قول نمی دم که ازت بخوام بمونی
اما میتونم باهات بدوم
اگه یه روز سراغم رو گرفتی و خبری ازم نشد سری بهم بزن
احتمالا بهت احتیاج دارم
اما اگه یه روز رفتی و دیگه برنگشتی بهت قول نمی دم که منتظرت می مونم
اما ازت می خوام وقتی اومدی یه شاخه گل واسه رو قبرم باخودت بیاری