هشت بهشت
ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام ، با تو بودن ز همه دست کشیدن داردهشت بهشت
ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام ، با تو بودن ز همه دست کشیدن دارد
انتخاب عنوان با شما . . .
سراپای وجودم در فراقت آب گردیده ز هجرت دیدگانم همچو دریایی
ز خون گشته غم و دردم فزون گشته و اکنون در میان بسترم چون
شمع میسوزم برای دیدن رویت..... دو چشم اشک بارم را به روی
ماه میدوزم و با او از غم و درد درون ام راز میگویم .
جز تو ای دور از من از همه بیزارم...
من خدا را دوست دارم چون مرا ، با دل تو ای مهربانم آشنا کرد
دست مرا در دست تو نهان کرد ، و من بودن را به ما شناس کرد
من خدا را دست دارم چون تو را ، بهترین یارم ، دوست من نمود
آن زمان که در تاریکی اسیر بوده ام ، راه انوار الهی را به روی من گشود
من خدا را دوست دارم چون که ما ، عشق را همچون لباسی بافتیم
پر گشودیم با دلی از عشق ، در افق های بی کران ، مهربانی یافتیم
مثل ما بودند اگر مردم همه
ظلمت شبها ، چون آسمان ، آبی و تابان بود.
بیا به وسعت تمام خاطراتمان عاشق شویم وقرار بگذاریم که هیچ شقایقی را نچینیمو خار هیچ گلی را جدا نکنیم تا همیشه سوز
عشق را دریابیم و یادمان نرود عاشق بمانیم.
با تو می توانم بهترین شعر ها را بسرایم و عاشق انسان عالم باشم.
با تو می توانم خدا را بهتر ببینم و صدای نفس های شقایق ها را بشنوم.
فردا روز بزرگی است. روز پیوستن من به تو، روز گسترش آسمان و روز بیداری جاودانه ستاره ها.
به غنچه ها نگاه مى کنم که با دهان نیمه باز ، به یک نقطه خیره شده اند .
دستى زیر چانه دارند و غرق تماشایند . مى دانم اندیشه اى لطیف ، آن ها را به خود مشغول
کرده است ، چقدر به من شباهت دارند ، تردید ندارم که عاشق اند !!
بر دریچه ى قلبم نوشتم این جا خانه ى توست .
جایى که خانه ى توست سراى هیچ کس نیست .
بر دریچه ى قلبم نوشتم : ورود هر کس جز تو ممنوع ، غافل از اینکه تو قبل تر
از این ها وارد شده بودى .
به چشمانم آموختم چگونه بنگرند هر آندم که در مشغله ى نگاه ها سرگردانند .
به چشمانم درس پاکى و صداقت را یادآورر شدم هر آندم که در دریاى نگاه ها
ناپاکى و دروغ موج مى زند
به چشمانم آموختم در زاویه ى دید هیچ کس جز تو نباشد هرآندم که ما بین هزاران چشم اند .
وقتی دلت میگیره . . .
وقتی دلت میگیره ..
وقتی دلت آواره میشه ..
وقتی هیچ سرپناهی نداری ..
وقتی احساس میکنی توو هفت آسمون یه ستاره نداری ..
وقتی می فهمی که دنیا با همهء قشنگیهای زود گذرش
فقط یه بازی بوده و تو بازیگرش ...
وقتی چشات پُر از اشک هست و یه شونهء مهربون برا گریه کردن نداری ..
وقتی چشماتو می بندی و مرگ رو آرزو میکنی ..
او نوقت به دلت نگاه کن ، به خودت، به گذشته ات و به اتفاقها و عواملی
که باعث این اتفاق شده اند نگاه کن ...
سعی کن حکمت زندگیت رو بفهمی ...
ببین در عوض چیزهایی که از دست دادی چی بدست آوردی ؟
اگر تونستی چیزهایی رو که بدست آوردی، ببینی،بفهمی و درک کنی ...
اونوقت تو برنده ای
حتی اگر به ظاهر بزرگترین شکست زندگیت رو تجربه کرده باشی! چون با چیزهایی که
بدست آوردی میتونی آینده ات رو با پایه های محکمتر بنا کنی.
تفاوت بزرگی است
تو وقتی تنها می شدی به من فکر می کردی
من وقتی به تو فکر نمی کردم تنها می شدم
اشک ای مونس شبهای غمم بنشین روی لب نازک تنها گل من
لمس کن یا که ببوس از بر من کنج لبش چون تویی محرم تنها گل من
از تمام بدنم راستی این دل تنگم به صدا آمده است که چرا اشک شده محرم اسرار تنم من
که خود مأمن صدها گل تنها هستم من
که خود محرم اسرار غریبان هستم پس چرا من نشدم محرم تنها گل تو
کاش نمی دیدمش.....کاش نمیشناختمش.......
کاش دوستش نداشتم
کاش بهم نمیگفت دوستم داره.......
کاش اون جریان لعنتی پیش نمیومد.....کاش دلمو نمیشکست
کاش نمیبخشیدمش.....
کاش دوباره دلمو نمیشکست.....
کاش دوباره نمیبخشیدمش.......
کاش این دل نبود کاش او نبود کاش من نبودم.
حالا به جایی رسیدم که میبینم اگه فراموشش نکنم نابود میشم
این روزا بعضی ها وقتی یه مدت با یه کسی دوست بودن فکر میکنن اینقدر دوست بودن که وقت خیانت از راه رسیده
عزیزی بهم گفت کسی که یه بار تونست دل کسی رو بشکنه
بازم میتونه بشکنه ................
حتی میتونه بدترم بشکنه............
جوری که دیگه نشه تیکه هاشو جمع کرد
میگن شکستن دل یه نفر گناهش سنگین تره از شکستن بال فرشته ها س
نمی خوام دیگه گناهی پای اون نوشته بشه....اونم به خاطر شکستن دل من!!!
شاید آخرین نوشته...!
ای کاش وقتی نیلوفری می گرید نگوئیم کاری از دستمان بر نمی آید ،
می توانیم شانه هایمان را با سخاوت در اختیار هق هقش بگذاریم .
عادت کنیم اگر در یک شب تاریک مهتاب شدیم
نوری بر ویرانه کلبه ای بخشیدیم ،
روزی نیش خنجر نشویم قلب نقره ای ساکنان او را بشکافیم .
اگر به عابری خسته از راه گفتیم دوستت دارم
چشمان پر از ناز و تمنای او را به این بهانه شبنمی نکنیم ..!
...!
چه عذاب بزرگی است
وقتی که من تمام تنهایی را به دوش می کشم
و سخت ترین لحظه های انتظار را
با شکیبایی خود قسمت می کنم.
آرزوی محالی ست
درک دستهای تو
از انتهای تنهایی ستاره های چیده شده
و سفره های خالی احساس
که مهربانی سایه ها رنگینش کرده است
تو حتی
از فکر این عذاب هم عاجزی
و من هر روز
تحلیل می روم 
دلم برای کسی تنگ است ...!
دلم برای کسی تنگ است
که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد
دلم برای کسی تنگ است
دلش برای دلم می سوخت که همچو کودک معصومی
ومهربانی را نثار من می کرد
دلم برای کسی تنگ است
که چشمهای قشنگش را به عمق آبی دریای واژگون می دوخت
دلم برای کسی تنگ است
که تا شمال ترین شمال با من بود
کسی که بی من ماند
کسی که با من نیست
کسی . . .
دگر کافی است...!